In de spannende eerste divisie A werden gister drie wedstrijden gespeeld. Een van deze wedstrijden was de Achterhoekse derby, Dash D1 – Halley D1. Het was de eerste keer dit seizoen dat deze derby op het programma stond, want de uitwedstrijd vindt 15 april pas plaats. De koploper kwam naar Vorden en van tevoren werd er al gesproken over een lastige klus. Voorafgaand speelde Dash D2 tegen Halley D3, door een vervelende blessure liep die wedstrijd uit en kon de topper in de eerste divisie wat later starten. Het voordeel was dat bij het eerste fluitsignaal het dan ook bomvol zat in ’t Jebbink.
De eerste set werd er gelijk met het eerste hoogtepuntje gestart, Anne Overbeek kon na 1,5 jaar blessureleed eindelijk weer meedoen aan een wedstrijd. Er werd geconcentreerd gestart door de Vordenaren en de servicedruk lag hoog. Halley had hier moeite mee, waardoor er een gat geslagen kon worden. Door hard te werken met en voor elkaar wisten we de voorsprong vast te houden en zelfs uit te breiden. De spannende slotfase bleef uit, want we sloegen onze welbekende dip halverwege de set over en hierdoor wisselden we met een 1-0 voorsprong van kant, 25-18.
In de tweede set wilden we door met het spel en het gevoel vanuit de eerste set. Nog een hoogtepuntje aan het begin van deze set, namelijk Anouk Versteege staat weer in het veld nadat zij een dochter gekregen heeft in december. De servicedruk was nog steeds hoog, maar naarmate de set werd het wisselvalliger. Hierdoor ontstonden er lange rally’s waarin de verdediging aan beide kanten goed stond. Blokkerend stonden we ons mannetje en er werden naast harde ballen ook veel slimme bekeken ballen gescoord. Ook deze set wisten we de voorsprong door te trekken en stond er ineens 2-0 op de borden, 25-20.
De derde set werd er een wisseling toegepast om het scoren weer makkelijker te maken. Het leek erop dat aan het eind van de tweede set Halley ons scorend meer onder controle kreeg en we wilden natuurlijk ook deze set naar ons toetrekken. Helaas pakte deze wissel niet zo uit als gehoopt en keken we al snel tegen een forse achterstand aan. Er werden veel persoonlijke fouten gemaakt, zowel serverend, als passend als aanvallend. We wisten ons nog iets terug te knokken deze set, maar het mocht niet meer baten, 16-25, dus 2-1.
Ook de vierde set kwamen we niet op het niveau welke we de eerste twee sets wel hadden. Dus er moest een vijfde set gespeeld gaan worden, 19-25.
Na de laatste twee sets had niemand eigenlijk verwacht dat we de vijfde set toch weer ons niveau wisten te halen. We wisten Michel te verrassen en onszelf misschien ook wel. Ons blok stond weer ijzersterk en de servicedruk was terug, we wisselden van kant met een voorsprong en roken bloed. Femke Brokken had nog een killblok in haar eentje en langzaam werd de voorsprong steeds groter. Dit werd niet meer weggegeven en het Vordens volkslied kon uit volle borst gezongen worden, 15-9.
Onze blessurebank wordt langzaam leger en er moeten nog 5 wedstrijden gespeeld worden. Er is in deze competitie nog (bijna) niets duidelijk, aangezien het maar 11 punten scheelt tussen de huidige vijfde plaats en directe degradatie. Dus nog 5 wedstrijden knallen, waarbij we starten in Apeldoorn op zaterdag 11 maart om 16:30 tegen Dynamo D2, de huidige nummer drie.
